Blog ကိုျပန္ျပီး လွည္႔မၾကည္႔ခဲ႔တာ ၇ လေက်ာ္ ၈လနီးပါး ရွိေတာ႔မယ္ ထင္ပါတယ္.... ဒီ ၇ လအတြင္း စာေရးတာေရာ စာဖတ္တာေရာ ဘာမွ မလုပ္ျဖစ္ခဲ႔ဘူး။ အဲဒီေတာ႔ ဘာေတြ လုပ္ေနလဲလို႔ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ျပန္ေမးမိတယ္။ အက်ုိဳးရွိတာေတြေပါ႔ ???? ေသခ်ာတာေတာ႔ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ မရွိခဲ႔ဘူး။ တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ဘာေတြ တိုးတက္လာသလဲ။ ပညာေရးနဲ႔သက္ဆိုင္တာ,,,,စီးပြားေရး လူမွဳေရး ဘာေတြ တိုးတက္လာသလဲ ဆိုရင္ေတာ႔ ပညာေရးကေတာ႔ ဒံုရင္းဒံုရင္းပါ,,,, စီးပြားေရးကေတာ႔ အလုပ္ေလးတစ္ခု လုပ္ဖူးသြားတယ္ေပါ႔ ေနာ္,,,, လူမွဳေရးေရာ (စြာတုန္းပဲလား၊ ေဒါသၾကီးတုန္းပဲလား၊ မွန္တယ္ထင္ရင္ အားမနာလွ်ာမက်ိဳး ေျပာေသးလား) ဟုတ္ကဲ႔ ကြ်န္မ အရင္လိုပါပဲ :D ေအာ္ က်န္ေသးတယ္ ေပါတုန္းပဲ,,, တစ္ခါတစ္ေလ ဘ၀မွာ ထင္မထားတာေတြက ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္,,,,, ကြ်န္မရဲ႕ ဆရာလည္းျဖစ္တဲ႔ မိဘလိုလည္းျဖစ္ေနတဲ႔ ဆရာ႔မွာ အသည္းကင္ဆာ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ လြန္ခဲ႔တဲ႔ (၂) ပါတ္ေက်ာ္ကမွ ကြ်န္မတို႔ သိခဲ႔ၾကပါတယ္။ လူဆိုတာ ေမြးတစ္ေန႔ ေသတစ္ေန႔ မို႔ အရာ အားလံုးကို ရင္ဆိုင္ႏုိင္ေအာင္ ကြ်န္မတို႔ ဆရာ တပည္႔(၂) ေယာက္ ၾကိဳးစား ေနပါတယ္။ ကြ်န္မ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာေလာကထဲကေန ထြက္သြားဖို႔ျပင္ဆင္တုိင္း အားေပးစကားေျပာတတ္တဲ႔ ကြ်န္မရဲ႕ဆရာကို သူလူ႔ေလာကထဲက ထြက္သြားဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္မွာ ကြ်န္မ ဘာေတြလုပ္ေပးႏုိင္မလဲဆိုတာ ကြ်န္မကို ကြ်န္မ ျပန္ေမးေနဆဲပါပဲ.... :(
ဒီေန႔ သီတင္းကြ်တ္လျပည္႔ေန႔,,,,, ငယ္ငယ္တုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ရတဲ႔အခ်ိိန္ေတြကိုလည္း သတိရပါတယ္ မနက္ျဖန္ အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ရဦးမယ္ ေမေမနဲ႔ေဖေဖကို ဖုန္းထဲကေန ကန္ေတာ႔ရမယ္ေပါ႔။ ဆရာ႔ကိုလည္း မနက္ျဖန္ သြားကန္ေတာ႔ဦးမယ္။ မန္းေလးမွာလည္း မိုးေတြရြာေနတယ္ကြယ္။ တည္ျငိမ္ ရင္႔က်က္လာေအာင္ ပိုျပီး ၾကိဳးစားရဦးမယ္... Btw, ဘာေတြ ဘယ္လိုပဲ မေကာင္းေနပါေစ ကြ်န္မေတာ႔ ျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္တယ္။ ျမန္မာ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေမြးဖြားလာရလို႔လည္း ဂုဏ္ယူတယ္။ ကြ်န္မ အျမဲလည္းေျပာခဲ႔ဖူးပါတယ္ ဘယ္ႏုိင္ငံပဲေရာက္ေရာက္ ဘယ္သူေတြေမးေမး ကြ်န္မ ျမန္မာ ပါလို႔ အျမဲေျပာခဲ႔တယ္။ ဟိုႏုိင္ငံကလက္မခံဘူး၊ ဒီႏုိင္ငံက အိတ္ေတြကိုေမြေႏွာက္ရွာတာခံရတဲ႔ဆိုတဲ႔ passport အနီေရာင္ေလးကိုလည္း ကြ်န္မ အသက္ထက္ဆံုးပဲ အသံုးျပဳသြားမွာပါ။ ေသခ်ာတာတစ္ခုက အသက္ရွဳရတာခ်င္း တူေပမဲ႔ ျမန္မာျပည္က ေလက လတ္ဆတ္တယ္၊ အသံုးျပဳရတာ ပိုျပီး ၀န္ေပါ႔တယ္လို႔ ေျပာရင္ ကြ်န္မကိုပိုတယ္ ေျပာၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ဘန္ေကာက္မွာ ရွိတုန္းကလည္း Foreigner သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာၾကတယ္ boyfriend ကိုတျခား ႏုိင္ငံသားထားပါလားတဲ႔ ဒီေရာက္လာေတာ႔လည္း အလုပ္ထဲက လူေတြက Singaporean boyfriend ကို ရွာပါလားတဲ႔။ ကြ်န္မျပန္ေျပာခဲ႔တယ္ ငါ foreigner တစ္ေယာက္ကို ဘယ္ေတာ႔မွ မယူဘူးလို႔ ငါ ေသမတတ္ပဲ သူ႔ကိုခ်စ္ပါေစ ငါမယူႏုိင္ဘူးလို႔ေျပာခဲ႔တယ္။ အေျဖမွားသလား မွန္သလားေတာ႔ မသိဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ႔ အဲဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ဒီတသက္မျပင္ဘူးဆိုတာပါပဲ။
ေနာက္တစ္ခုေတြးမိတာက ေလာဘ သတ္ဖုိ႔ပါပဲ။ ကိုယ္႔ေလာဘကို ကိုယ္မသတ္ႏုိင္ရင္ ေလာဘက ကိုယ္႔ကိုျပန္သတ္ သြားမွာက အေသအခ်ာပါပဲ။ ကြ်န္မ အရင္ကထက္ ေလာဘၾကီးလာတယ္။ တကိုယ္ေကာင္းဆန္လာတယ္။အလုပ္မဟုတ္တာေတြကို အလုပ္ဟုတ္ျပီး ရွဳတ္မေနၾကပါနဲ႔။ သူ႔ေဒါသ ကိုယ္႔ေဒါသမျဖစ္ေစနဲ႔ေပါ႔ေနာ္။ လူ႔လိမၼာအမ်က္ အျပင္မထြက္နဲ႔တဲ႔။ Btw,လူေတြကေနာ္ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာကို ေရြ႕တယ္ေရြ႕တယ္နဲ႔ ဘာလို႔ အဂၤေတကိုင္ထားတဲ႔ ေနရာကိုပဲ လာၾကလဲမသိဘူး ။ :D (just kidding ပါ) ေသခ်ာတာကေတာ႔ ဒီေန႔ေရးေနတာ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြခ်ည္းပါပဲ။