တခ်ိန္တုန္းက

အရင္တုန္းက ဒီလိုအခ်ိန္ေတြမွာ အနားမွာမရွိေနႏိုင္ရင္ေတာင္...ေရာက္တဲ႔ေနရာကေနဖုန္းဆက္ခဲ႔ၾကတယ္.. ေျမးေတြဖုန္းဆက္မွာကိုလည္း ဒီလိုေန႔မ်ိဳးဆိုရင္အရင္ေန႔ေတြထက္ပိုပီးေမွ်ာ္ေနတတ္တယ္... ေတာင္ေလးလံုးေက်ာင္းတိုက္ကိုမသြားခင္ ဗူးသီးေၾကာ္ အျမဲစားရတာကိုလည္း အမွတ္ရေနပါတယ္...ေနာက္ထပ္ဘယ္ေတာ႔မွ ျပန္မရႏိုင္ေတာ႔မဲ႔အခ်ိန္ေတြ တမ္းတျပီး သတိရေနရုံကလြဲလို႔ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး.. ေနာက္ဘ၀မွာ လူျဖစ္ခဲ႔ရင္ အဘြားေျမးပဲထပ္ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္.... အဘြားတစ္ေယာက္ေကာင္းရာ ဘံုမွာ ေအးေအးေဆးေဆးေနႏိုင္တယ္လို႔ပဲေတြးပီး ေပ်ာ္ေနေပးပါ႔မယ္.... အဘြားက အျမဲေျပာတယ္... ဘြားကအိုေနပီ...ဘာမွသံုးလို႔မရတဲ႔လူပိုၾကီးျဖစ္ေနပီ...လို႔ေျပာခဲ႔တယ္...ဒါေပမဲ႔ အဘြားရယ္ သမီးတို႔လိုလူငယ္ေတြ (၁၀)ေယာက္နဲ႔ အဘြားတစ္ေယာက္နဲ႔ ဘယ္လိုမွ အစားထိုးလို႔မရပါဘူး... ေျမးေတြအတြက္ ၾကီးမားတဲ႔ဆံုးရွဳံးမွဳတစ္ခုတင္မဟုတ္ပါဘူး... သမီးတို႔ေတြအေယာက္(၁၀၀)ေသရင္ေတာင္ တန္ဖိုးမရွိပါဘူးအဘြားရယ္.... ျပသနာတစ္ခုျဖစ္လာတိုင္း ငါ႔ေျမးစိတ္ဓါတ္မက်နဲ႔ လို႔ေျပာပီး အားေပးစကားအျမဲေျပာတတ္တဲ႔အဘြား.... ေျမးေတြအနားမွာရွိေနရင္အျမဲတမ္းျပံဳးေနတဲ႔အဘြား....သမီးတို႔ေတြျပန္လာတိုင္း အဘြားကို္လာေတြ႔ျပီးကန္ေတာ႔ ၾကတာ ခုတစ္ေခါက္ျပန္ရင္ဘယ္သူ႔ကိုလာေတြ႕ရမွာလဲအဘြား.... ႏွစ္စဥ္ေတာင္ေလးလံုးေက်ာင္းတိုက္မွာ လုပ္ေနက်ေမြးေန႔ပြဲကေရာ ေမြးေန႔ရွင္လည္းမရွိ၊ ေက်ာင္းတိုက္ပိုင္ရွင္ ဆရာေတာ္လည္း ေက်ာင္းတိုက္မွာ မရွိ၊ ဂုဏ္ျပဳေပးမဲ႔ အဓိကလူေတြကလည္း တကြဲတျပားနဲ႔ (လြတ္လမ္းမရွိတဲ႔လမ္းကို ေလွ်ာက္ေနၾကရပီအဘြားေရ) ေျခာက္ကပ္ေနမွာပါ... အဘြားေရ...ေအးခ်မ္းတဲ႔ေနရာတစ္ခုမွာ အဘိုးရယ္၊ မန္းေလးကိုအရမ္းခ်စ္တဲ႔ သမိုင္းဆရာၾကီးရယ္၊ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းေတြရယ္နဲ႔ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔ ေနပါေနာ္... ေျမးတို႔ကိုလည္းေစာင္႔ေရွာက္ပါ...အထူးသျဖင္႔မလြတ္လမ္းကိုသြားရတဲ႔လူေတြကိုေပါ႕.......
အဘြားျဖစ္ေစခ်င္တဲ႔ ဆႏၵကိုျဖစ္ေအာင္ သမီးတုိ႔ၾကိဳးစားမွာပါ......

Food Fair 2008

ဒီႏွစ္ AIT က Food Fair မွာ ျမန္မာ က တတိယဆုရပါတယ္... Food Fair စျပီးလုပ္တဲ႔ႏွစ္ကစလုိ႔ မႏွစ္ကထိဆုတစ္ဆုမွ မရဖူးပါဘူး... ဒီႏွစ္မွရတာပါ။ ပင္ပန္းရက်ိဳးနပ္လုိ႔ေတာ္ေသးတယ္....
ပါကစၥတန္က ပထမ...
အင္ဒိုနီးရွားက ဒုတိယ..
ျမန္မာက တတိယ.. ရပါတယ္...
ေအာက္က ပံုေလးက ဆိုင္အျပင္အဆင္ပံုေလးပါ...အစားအေသာက္ထက္..ရုိးရာပစၥည္းေလးေတြ ႏိုင္ငံနဲ႔ဆိုင္တဲ႔အထိမ္းအမွတ္ပစၥည္းေလးေတြျပႏိုင္ရင္ ပိုျပီး အမွတ္ရပါတယ္....

Happy Halloween Day!

Happy Halloween Day ပါေနာ္… Halloween Dayမတိုင္ခင္က ပိုက္ဆံအိတ္ေပ်ာက္တယ္…. ျဖစ္ပံုကဒီလို… ညေနUMFမွာ ေကာ္ဖီသြားေသာက္တယ္၊ ေသာက္ေနတုန္းကို မိုးကမတရားရြာလာေတာ႔ မိုးတိပ္ေအာင္ေစာင္႔ေသးတယ္။ ေနာက္ပံုစံၾကည္႔ရတာမတိပ္ေတာ႔ဘူးထင္တယ္ဆိုျပီး CSIM Department ထဲကိုျပန္သြားတာ။ Department ထဲေရာက္မွ ပိုက္ဆံအိတ္ကဘယ္နားက်ေနခဲ႔မွန္းမသိဘူး။ အဲဒါနဲ႔ မုိးရြာထဲမွာတစ္ေခါက္ျပန္ရွာ၊ မိုးကာပါေပမဲ႔လူတစ္ကိုယ္လံုးလည္းမိုးရႊဲ၊ ေနာက္ေတြ႕လည္းမေတြ႕ေရာ ေပ်ာက္ဖူးတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ရွာမေနနဲ႔။ ဘဏ္မွာ Account ကိုလွမ္းပီး Blockလုပ္။ ျပီးရင္ AIT webmail ထဲကို email လႊတ္တဲ႔။ ျမန္ျမန္လုပ္တဲ႔။ ဟုတ္ကဲ႔ ဟုတ္ကဲ႔ေပါ႔။ ျပီးေတာ႔မွာ ဘာေတြပါသြားေသးလဲတဲ႔။ မီးငယ္လည္း ေက်ာင္းသားကဒ္၊ ဘဏ္ကဒ္၊ GRUမွာ Passport အပ္ထားတဲ႔ကဒ္၊ အဲပီးေတာ႔ (၈၀၀) ေလာက္ေပါ႕လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ ေသခ်ာလားဆိုေတာ႔မွ သတိရတယ္ အစိမ္း(၁၀၀)ေက်ာ္လည္းပါတယ္လို႔လည္း ေျပာလိုက္ေရာ ၀ိုင္းျပီးဆူၾကေတာ႔တာပဲ။ ဟီး… ေနာက္မွ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ငါေသပီ…ျမန္မာျပည္က မွတ္ပံုတင္ေရာ ပါသြားတယ္လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ သီရီလၤကာက သူငယ္ခ်င္းကဆိုရင္ ဆူလို႔ကိုမပီးဘူး။ ေပါ႕တီးေပါ႔ဆနဲ႔..ကေလးလည္းလည္းမဟုတ္ဘူး။ နင္အခုတက္ေနတာ Master ။ Bachelorမဟုတ္ဘူး။ စံုေနတာပဲ လူမ်ားသူ႔ေက်ာင္းသားမ်ားမွတ္ေနလားမတိဘူး။ ဟီး...(သူ႔ႏိုင္ငံမွာ သူက Lecturer ေလ)

အဲဒါနဲ႔ ရင္တထိပ္ထိပ္နဲ႔ ဘယ္သူမ်ား ကိုယ္႔emailကို ျပန္မလဲဆိုပီးေမွ်ာ္ေနရာကေန ည(၉)နာရီေလာက္က်ေတာ႔ ဖုန္း၀င္လာတယ္။ ဟိုဘက္ကေမးတယ္…မီးငယ္လားေပါ႕။ ဟုတ္ပါတယ္ဆိုေတာ႔ သူကိုယ္သူမိတ္ဆက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ မီးငယ္လည္း ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ငါ႔ပိုက္ဆံအိတ္နင္ေတြ႕လို႔လားဆိုေတာ႔ မဟုတ္ဘူး မီးငယ္ပိုက္ဆံအိတ္ေပ်ာက္တာကို သတင္းေမးတာတဲ႔။ သူက အိႏိၵယကပါ၊ သူ႔Field of Study က M.B.A (SOM) ကပါ အိုစံုေနတာပဲ။ မီးငယ္ကိုလည္း ေမးလိုက္တာဘာေတြမွန္းကို မသိဘူး။ မီးငယ္လည္း ငါ အေရးၾကီးဖုန္းကိုေစာင္႔ေနတယ္ေျပာပီး ဖုန္းခ်လိုက္တယ္။ ဒါေတာင္လာေသးတယ္ ပိုက္ဆံအိတ္ျပန္ေတြ႕ရင္ သူ႔ကိုဖုန္းျပန္ဆက္ေပးပါတဲ႔။ သူစိတ္ပူလို႔ပါတဲ႔။ သူနဲ႔မီးငယ္လည္း သိတာမဟုတ္ဘူး။ ဘလိုင္းခ်ည္း စိတ္ညစ္ေနပါတယ္ဆို အာရုံေနာက္ေအာင္လာလုပ္ေနေသးတယ္။ ဟီး..(ကုလားေတာ႔ဘာၾကည္သလဲမေမးနဲ႔..ဗီယက္နာမ္ေတြလည္းၾကည္ပ႔) :D

ေနာက္နာရီ၀က္ေလာက္ေနေတာ႔ email ၀င္လာတယ္ မီးငယ္ ပိုက္ဆံအိတ္ကိုေကာက္ရထားတယ္တဲ႔။ သူ႔ဆီမွာလာယူပါဆိုေတာ႔ မီးငယ္ကဖုန္းဆက္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဗီယက္နာမ္ကျဖစ္ေနတယ္။ Ph.D တက္ေနတာတဲ႔။ အဲဒါနဲ႔ မီးငယ္လည္း ငါခုလာယူလို႔ရမလားဆိုေတာ႔။ လာခဲ႔ပါဆိုတာနဲ႔ခ်က္ခ်င္းသြားယူလိုက္တယ္။ ပစၥည္းအားလံုးျပန္ရတယ္။ မီးငယ္လည္းသူ႔ကို ျမန္မာျပည္ေျမပံုနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြပံုပါတဲ႔ အ၀တ္ပန္းခ်ီကားေလးလက္ေဆာင္ျပန္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ပိုက္ဆံအိတ္က ျပန္ရတာေပါ႕။ ဒါေပမဲ႔ ျမန္မာ Family ထဲမွာေတာ႔ အဆူခံလုိက္ရေသးတာေပါ႕။ :D

Halloween Night ေရာက္ေတာ႔ ည SU café မွာ Party ရွိတယ္။ လာခဲ႔ပါလို႔ေခၚလို႔သြားလိုက္ပါတယ္။ ျပီးလို႔ျပန္မဲ႔အခါၾကည္႔ေတာ႔ စက္ဘီးမွရိွေတာ႔ဘူး။ :( ေပ်ာက္သြားပီ။ ဟိ..ဒါနဲ႔ ဒီေန႔ စက္ဘီးအသစ္သြား၀ယ္လုိက္ရတယ္။ ေန႔လည္က ေဖေဖက္ိုေျပာေတာ႔ ေဖေဖက လူပါေပ်ာက္သြားဦးမယ္ သတိထားေနဦးတဲ႔။ ဆူေတာ႔မဆူဘူး။ ဟီး…ျဖစ္ပံုကေတာ႔ မႏွစ္ကနဲ႔ကိုမတူဘူး စိတ္ညစ္တယ္… ဒါေပမဲ႔ ဒီေန႔ Presentation ကအားလံုးအဆင္ေျပတယ္။ သူမ်ား ၆ ေယာက္တစ္ဖြဲ႔လုပ္တဲ႔ အဖြဲ႔ေတြကအဆင္မေျပဘူး။ မီးငယ္ကတစ္ေယာက္တည္းလုပ္ပီး အဆင္ေျပေနတာ။ တစ္ခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြမ်ား မနက္(၅)နာရီမွ အိပ္ရတယ္တဲ႔။ မီးငယ္မ်ား ညက Party လည္းသြားေသးတယ္။ အိပ္လည္းအိပ္ရေသးတယ္။ Presentation ကလည္းအဆင္ေျပတယ္တဲ႔။ နင္အရမ္းကံေကာင္းတယ္။ နင္အတြက္ အခ်ိန္ကတန္တယ္တဲ႔။ ငါတို႔အတြက္မတန္ဘူးတဲ႔။ ဟီး..ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲေနာ႔… ေျပာလည္းေျပာခ်င္စရာေလ။ party ထဲေရာက္ေနတဲ႔အထိကို Presentation အတြက္ စာကတစ္လံုးမွေကာင္းေကာင္းမလုပ္ရေသးဘူး။ အၾကမ္းပဲရွိေသးတယ္။ အခန္းျပန္ေရာက္ေတာ႔ မနက္( ၃)နာရီရွိေနပီ…အဲဒါနဲ႔ စာနည္းနည္းလုပ္ပီး (၄)နာရီထုိးေတာ႔ အိပ္ (၆)နာရီျပန္ထပီး စာလုပ္။ (၁၀)နာရီိထိုးေတာ႔ Presentation သြားလုပ္ ဟုတ္ေနတာပဲ။ :D မမခင္သက္ႏြယ္တို႔က ဒီေန႔ ငါးထမင္းနယ္လုပ္ေကြ်းတယ္... :P

တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ လက္တြဲခဲ႔ရတဲ႔ စက္ဘီးျပာေလးအတြက္အမွတ္တရပါ….